Het is vandaag Wereldkankerdag. Een stukje bewust maken van wat een verschrikkelijke ziekte kanker is. Ik heb nooit zoveel op met de dag van dit en de dag van dat en toch helpen alle beetjes bewust maken van. Toevallig op deze dag even een bezoekje gebracht bij mijn vriendin met kanker en twee tompoezen meegenomen om nog een beetje licht en gewicht mee te brengen. Zij vertelde mij dat ze geen licht meer zag op dit moment en dat het al heel lang geleden was voor haar gevoel dat ze echt gelachen had. Ze heeft zoveel andere zorgen dat ze niet eens rustig van de laatste weken of maanden kan genieten. Het valt mij steeds weer op, dat er maar heel weinig mensen zijn die gewoon normaal blijven doen tegen iemand met kanker. Het is allemaal zo erg voor je of ze denken alleen maar aan ikke en ikke. Iemand gaat daar niet vrolijker van worden, bewust van. Doe gewoon normaal dan doe je ook voor iemand met kanker normaal genoeg. Ik heb haar wel een beetje laten lachen en aangeboden om een ochtend in de week mee te gaan met de bestralingen. Kunnen we het ziekenhuis nog een beetje op stelten zetten, lol. Onze andere uitjes zijn voorlopig of helemaal afgelopen want ze is te moe. Of het nou kanker is of iets anders, ziek zijn is gewoon niet leuk. Hoe goed je ook je best doet en verder leeft, het is en blijft een onderdeel van je leven. Ik hoor het dagelijks om mij heen, “je moet in deze tijd echt niet ziek worden want dan ben je het haasje.” En zeker als je alleen bent en weinig geld hebt. Ook mensen met kanker komen gewoon bij de Voedselbank terecht hoor, hoppa. Geld voor meer kankeronderzoek zou mooi zijn, hulp voor mensen die met kanker thuis zitten en bij de Voedselbank lopen zou nog mooier zijn. Allermooist zou het natuurlijk zijn als we allemaal eens iets bewuster gaan omkijken naar onze medemens, geen geld voor nodig. Hier is echt geen speciale dag voor nodig en in voedselbanktaal: het is alle dagen broodnodig.